Lubię takich sprawiedliwych, czystych i kryształowych jak noc kryształowa.
Lubię takich mądrych, inteligentych jak Pol Pot.
Lubię takich wrażliwych, co brzydzą się tylko swoją krwią na rękach.
Lubię takich odważnych, co to jak przywalą, to kredki z tornistra wylatują.

Za komuny byliby u władzy, a tak tylko piszą na forach.

Tja, powinien zrobić coś podłego, być podłym dla innych, krzywdzić innych i nie próbować być dobrym. Bo dobry to taki głupszy zły. Ot, wykładnia postmodernistycznej moralności.