Dzisiaj na Ziemi powolną śmiercią głodową zmarło 18.000 osób, co minutę umiera kolejnych 12 ludzi, i tak jest dzień za dniem, tydzień za tygodniem... Rocznie 6, 5 miliona ludzi, takich samych jak my. Jakoś w RTV ani w Kościele nikt o tym nie mówi. No cóż, w końcu Oni nie mają stanowisk, pieniędzy, ani sławy, więc po prostu nie istnieją.
A co z umierającymi od tortur, głodu i wycieńczenia w obozach koncentracyjnych Korei Północnej i Chińskiej Republiki Ludowej, z którą utrzymujemy tak zażyłe i przyjazne stosunki gospodarcze - 20 milionów ludzi w obozach, gdzie rocznie umiera 2 miliony, rok w rok, tam co 4 dni jest jeden Katyń. Jakaś Msza raz do roku? Raczej nie. Prędzej wyślemy kolejnych bohaterów do Nangar Khel, gdzie wskutek ostrzału wioski przez polskich żołnierzy 16 sierpnia 2007 r. na miejscu zginęło sześć osób, dwie kobiety i mężczyzna, pan młody przygotowujący się do uroczystości weselnej oraz troje dzieci, w tym dwoje w wieku od trzech do pięciu lat., trzy osoby, w tym kobieta w zaawansowanej ciąży, zostały ciężko ranne.
Zapalił ktoś znicz za nich?