nie wierze aby usłużny i strachliwy premier Tusk wraz z prezydentem zastepczym Komorowskim po stapili wbrew zaleceniom premiera Putina i opublikowali bez zgody Rosjan zawartość "czrnych skrzynek".

Caryca rosyjskiej awiacji

„Generał Tatiana Anodina, szefowa Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego badającego katastrofę prezydenckiego samolotu, należy do najbardziej wpływowych osób w Rosji. Związana z funkcjonariuszami sowieckich służb specjalnych, mimo swojego wieku (71 lat) żelazną ręką rządzi w podległym jej MAK-u.
W 1991 r. dzięki poparciu Jewgienija Maksimowicza Primakowa, wiceszefa KGB (później szefa rosyjskiego wywiadu), Tatiana Anodina została szefem Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego (MAK), którego współzałożycielem był Primakow. ….
Międzypaństwowy Komitet Lotniczy (MAK) powstał na podstawie międzyrządowej „Umowy o lotnictwie cywilnym” podpisanej 30 grudnia 1991 r. Według oficjalnej strony internetowej, jego siedziba mieści się w Moskwie, a do MAK należą: Azerbejdżan, Armenia, Białoruś, Gruzja, Kazachstan, Kirgistan, Mołdowa, Rosja, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan i Ukraina. Pozostałe informacje dotyczą dokumentów i wydarzeń, brak jest natomiast informacji o strukturze Komitetu, zarządzie i wreszcie o samej Anodinie.
Według skąpych informacji wiadomo jedynie, że w skład MAK wchodzi spółka Awiaregister, która za wydanie każdego certyfikatu kasuje ok. 3 mln dol.
Rosyjskojęzyczne media są usiane wieloma informacjami na temat działalności MAK. Podawane są m.in. wiadomości o „przekrętach z licencjami” i „wycinaniu konkurentów z lotniczego biznesu za pomocą tej struktury”. Warto przypomnieć list grupy deputowanych rosyjskiej Dumy Państwowej z 20 lutego 2003 r. adresowany do ówczesnego prezydenta Rosji Władimira Putina:
„Deputowani Dumy Państwowej dowiedzieli się o decyzji z 12 lutego 2003 r. Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego o wstrzymaniu certyfikatu na najlepszy samolot rodzimej produkcji Ił-86, co doprowadziło do zaniechania jego eksploatacji przez nasze linie lotnicze. Prosimy Was, szanowny Władimirze Władimirowiczu, o rozpatrzenie możliwości wstrzymania działania MAK na terytorium Rosji, które szkodzi interesom Federacji Rosyjskiej”.
Władimir Władimirowicz Putin nie zareagował i MAK działa nadal.
Krytycznie zarówno o MAK, jak i Tatianie Anodinie pisała rosyjska gazeta „Stringer”. W artykule z sierpnia 2001 r. czytamy:
Stworzony pod pretekstem utrzymania jednolitości lotnictwa na terenie WNP MAK nie jest organizacją legalną, ponieważ – według konstytucji Federacji Rosyjskiej – międzypaństwowe umowy muszą być ratyfikowane w Dumie Państwowej. Jednak umowy zawarte między państwami i MAK nie były ratyfikowane. Tatiana Anodina w sposób samozwańczy nosi mundur ministra lotnictwa cywilnego Rosji. Jeśli rozpatrywać „kacykostwo” Tatiany Anodiny na płaszczyźnie prawa, to wszystkie certyfikaty wydane przez ową organizację nie mają mocy prawnej. Uchwała rządu Czernomyrdina (nr 367) z 23 kwietnia 1994 r., w którym MAK-owi dano pełnomocnictwa federalnego zarządu Federacji Rosyjskiej do wydawania certyfikatów dotyczących techniki lotniczej, została wydana wbrew konstytucji Rosji. Według umowy podpisanej między rządem Rosji i MAK (zatwierdzonej uchwałą premiera Wiktora Czernomyrdina) wszyscy funkcjonariusze tej dziwnej organizacji ze statusem dyplomatycznym nie podlegają odpowiedzialności sądowej podczas wykonywania obowiązków służbowych.
Wszystkie katastrofy lotnicze, do których doszło na terenie byłego ZSRR, są badane przez MAK. Co ciekawe, np. w polskiej wersji Wikipedii, a także w innych naszych mediach opisywane są przyczyny danej katastrofy, ale nie podaje się, że są to ustalenia MAK.
W rosyjskojęzycznych mediach MAK jest oskarżany o nieprawidłowości podczas przeprowadzania dochodzeń dotyczących katastrof lotniczych. Wskazuje się w nich, że ustalona przez MAK przyczyna katastrofy ma decydujący wpływ m.in. na ewentualne odszkodowania czy wręcz los linii lotniczej, której samolot się rozbił.
Jedną z głośniejszych spraw opisywanych przez media była katastrofa samolotu ormiańskiego, która wydarzyła się w nocy 3 maja 2006 r. w okolicach Soczi. Airbus A-320 runął do Morza Czarnego z 113 osobami – nikt nie przeżył.
W polskiej wersji Wikipedii został zamieszczony dokładny opis tego tragicznego wypadku wraz z podaniem przyczyn: złej pogody i błędu pilota, zabrakło natomiast informacji, że taką wersję podało właśnie MAK.
Po ogłoszeniu raportu ormiańska linia lotnicza „Armavia” oświadczyła, że nie zgadza się z rezolucją Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego. Oświadczenie poparło Narodowe Zrzeszenie Lotnicze Armenii.
– Żaden lotnik nie uwierzy MAK-owi. Przyczyn katastrofy mogło być kilka, ale MAK zrzuca winę na pilotów, by nie popsuć reputacji portu lotniczego w Soczi, który przygotowuje się do olimpiady w 2014 r. – mówił po ogłoszeniu raportu MAK prezydent ormiańskiej linii lotniczej Dmitrij Atbaszjan.
Autor artykułu zamieszczonego na stronie www.flb.ru wykazuje, że MAK najczęściej wskazuje błąd pilotów jako przyczyny kolejnych katastrof; podaje też konkretne katas

Zadam zwrotu przez Rosje oryginalow czarnych skrzynek!!! Minely 2 miesiace! Czemu Tusk, Miller i cala jego swita robia z Polakow idiotow?!

Zamiast analizy dostarczonych nam przez Moskwę zapisów rozmów w kokpicie, które jak się okazuje nie są nawet autoryzowane, a ppłk Bartosz Stroiński podpisał inny stenogram, niż ten, który Putin przekazał Tuskowi, a Tusk – manipulowanemu Narodowi – warto przypomnieć, w jaki sposób twórca naszego cudu gospodarczego wyjaśniał swój nagły wybuch zaufania do Putina. Otóż Tusk powiedział w Sejmie, że nie występowaliśmy o przekazanie prowadzenia wyjaśniającego, czyli badania okoliczności wypadku, stronie polskiej, bo i tak wiedzieliśmy, że Rosjanie się na to nie zgodzą. Więc nie warto występować o coś, czego i tak nie dostaniemy. Taki sprytny był Premier Najjaśniejszej III RP !

Logika Tuska była więc prosta, jak taktyka gry w piłkę na podwórku. Skoro i tak nic nie dostaniemy od Rosji, to żeby zdobyć jej zaufanie – trzeba Rosji coś dać. Tak więc, Tusk oddał Rosji nie tylko śledztwo ale i czarne skrzynki. W dowód nagłego impulsu zaufania do Putina – Tusk oddał też Rosji ciała Polaków, samolot, telefony ( w tym dwa satelitarne), laptopy z kodami, bagaże pasażerów - czyli wszystko. Gdyby nie upór Jarosława Kaczyńskiego – Rosjanie zabrali by do Moskwy także ciało Prezydenta.

Katastrofa pod Smoleńskiem stała się więc ofiarowanym przez Tuska (w imieniu Polski) prezentem dla Putina, za cenę zaufania Moskwy do Tuska. Cena w końcu nieduża, gdyż na katastrofie pod Smoleńskiem także skorzystał sam Tusk, jego nominat na Prezydenta i sama Platforma, która z dniem 10 kwietnia 2010 roku przestała mieć kłopoty nie tylko ze ś.p. Lechem Kaczyńskim ale i ze ś.p. Januszem Kurtyką oraz ś.p. Sławomirem Skrzypkiem i ś.p. Januszem Kochanowskim. Pośpiesznie podpisana ustawa o IPN, uchwały Sejmu i Senatu ws. nieudzielenia absolutorium KRRiT, wreszcie nominowanie Belki na szefa NBP - to przecież nie jedyne profity katastrofy pod Smoleńskiem dla Donalda Tuska, Bronisława Komorowskiego i Platformy Obywatelskiej!