Przede wszystkim Europa musi się zastanowić i to szybko, jakiej Unii potrzebuje i czy jeszcze potrzebuje.
W Europe zaczynają zwyciężać egoizmy narodowe, budzą się demony przeszłości w tym nacjonalizm, czego przejawem w gospodarce protekcjonizm.
Legła w gruzach - już oficjalnie - wieloletnia, usilnie forsowana doktryna społeczeństwa wielokulturowego.
Ekonomika się chwieje, nie dość że nie jest wystarczająco konkurencyjna, to jeszcze dochodzi do dramatycznych problemów z symbolem jedności - wspólną walutą.
Narasta apatia i zniechęcenie obywateli, a współczesny wymiar demokracji doprowadził do jej wynaturzenia: partiokracji, dominacji oligarchii partyjnych i utraty podmiotowości przez społeczeństwa obywatelskie.
Do tego dochodzi rozchwianie ideowy i brak consensusu co do aksjologii jako bazy wspólnej tradycji i tożsamości.
Wreszcie fasadowe instytucje europejskie, pozbawione prerogatyw, koncentrujące się na biurokratyzacji i limitowaniu wszystkiego co możliwe [do sztandarowego banana, doszło ostatnio akceptowalne, zdrowe karmienie ryb], a przy tym koszmarnie drogie.
Europa w obecnym kształcie, na naszych oczach umiera. Jaka będzie alternatywa?

Szerzej na ten temat: Czy Europa potrzebuje jeszcze globalizacji? na:

frankofil-francja-przede-wszystkim.blogspot.com