trzech kiboli na krzyż by się wystraszyli.

taka to siła!

Pozostaję z szacunkiem do próby podjętej przez PJN "odblokowania", zdynamizowania polskiego systemu politycznego, zerwania z dwubiegunowością polskiego systemu partyjnego [P.O - PiS].
Nie podzielam niestety koncepcji i założeń politycznych tego projektu. W tym kształcie on się nie może udać. Bycie "lepszo/gorszym" PiSem i "gorszo/lepszą" P.O, to za mało, aby porwać elektorat, dla którego formacja ta jest niezrozumiała i ma mało czytelny przekaz.
Zabrakło odwagi politycznej i śmiałej wizji w kreśleniu bazy społecznej nowego ugrupowania.
A szkoda.
Do tego jeszcze formacja ta staje się teraz tymczasowym miejscem postoju wszystkich niezadowolonych, sfrustrowanych, portem tych, którym zwłaszcza P.O odmówiła miejsca na listach wyborczych. Strategia ta jeszcze bardziej utrudni pozytywną, przyjazną percepcję społeczną celów PJN.
Głosów nie zapewnią struktury w co 3 - im powiecie i 1.5 tysiąca członków, a świadomy wybór elektoratu.
Stwierdzam z przykrością, że na dziś - i pewnie sytuacja ta nie zmieni się już do wyborów parlamentarnych - prawdopodobieństwo przekroczenia progu wyborczego i posiadania własnej reprezentacji politycznej w przyszłym parlamencie, traktować należy niestety w kategoriach pobożnych życzeń, a nie twardych realiów sondażowych.
Do tego dochodzi jeszcze obojętność mediów wobec formacji.

Polecam lekturę dwóch artykułów:
1. PJN - jak MNR I MPF we Francji: im też się nie udało? i
2. Historia UDF we Francji, czyli nadzieje i przestroga dla PJN na:

frankofil-francja-przede-wszystkim.blogspot.com

Zdrajczyki, sprzedawczyki.