Od zawsze na przedmiotach ekonomicznych które wykładali ekonomiści z nurtu tzw. konserwatywnego lub jak kto woli Szkoły Chicagowskiej, jak również w środkach masowego rażenia pouczano, że źródłem bogactwa narodów jest oszczędzanie i umiar. Jako przykład rozpasania i życia na kredyt prowadzącego do poważnych problemów ekonomicznych podawano USA. I jakoś zawsze byłem przekonany, że tak właśnie jest. Teoryjki tworzone przez Keynesistów zawsze wkładałem między bajki, jako że w sposób oczywisty nie znajdowały potwierdzenia w praktyce i zawsze prowadziły do ogromnych szkód, a kraje które je stosowały szybko ocierały się o skraj bankructwa (vide Grecja za czasów Papandreu). Ale od pewnego czasu wmawia się nam, na przekór doświadczeniu wielu krajów, że właśnie wydawanie pieniędzy i roboty publiczne, pobudzanie gospodarki dodrukiem pieniądza i podnoszenie inflacji to recepty na sukces. Politycy to jednak najgorszy element gatunku ludzkiego. Zakłamanie, fałsz, nieliczenie się z ludźmi, skłonność do marnotrawstwa (oczywiście cudzych pieniędzy, z których wcześniej ograbia się obywateli) to cechy które koniecznie trzeba posiadać, aby zostać politykiem i zrobić polityczna karierę. Rzygać doprawdy się chce...