Kurski jest jak ta hrabina w dowcipie: miała trzy nocniki, a kiedy weszli bolszewicy, to narobiła na schodach. Niektórzy strasznie tęsknią za wojną. Jeśli tak, to niech wyjeżdżają, a nie prowokują konflikty we własnym kraju.

Czy niejakiemu Kurskiemu się podoba, czy też nie, Rosja jest potęgą i wszyscy się z nią liczą, a zwłaszcza ci, którzy mieliby wejść z nią w konflikt o jakąś Gruzję. Kurski jest miękki wobec USA, a twardy wobec Rosji, a więc jest podobny do tych wielkich działaczy PZPR, którzy wykazywali odwrotną przypadłość. Mądrość polityka polega na czym innym, o czym jakieś Kurski nie może wiedzieć, bo niby skąd; wykazywanie bezkrytycznej miłości do jednych i nienawiści do innych nigdy nie pozwoliło być człowiekowi politykiem.

Jest pewna różnica pomiędzy miękkim stanowiskiem a pchaniem się na pierwszą linię sporu. Jaki Polska ma w tym interes (poza interesem wyborczym pchających Polskę na pierwszą linię)? Jak jest siła polskiego głosu? Czy ktokolwiek wierzy że publiczne apele Kaczyńskiego odniosą jakikolwiek inny efekt niż chęć odwetu? Tym bardziej że sytuacja w Gruzji wcale nie jest tak krystalicznie czysta i jednoznaczna.

Jak się jest samemu za słabym żeby uzyskać założony efekt to najpierw się szuka sojuszników i uzgadnia z nimi wspólne stanowisko by razem odnieść sukces. Jak się zaczyna od krzyku, to znaczy że raczej chodzi o propagandę a nie o wymierne rezultaty działań.