To zdanie wyrwane z kontekstu i Fundacja imienia Batorego już wielokrotnie dementowała te nieprawdziwe informacje. Tylko że sprostowania ukazują się w gazetach drobnym drukiem na przedostatniej stronie albo wcale, bo przecież jest wolność słowa i dziennikarz może napisać wszystko, nawet nieprawdę.

każdy lekarz juz ma gabinecik prywatny - do szpitala przychodzi REKLAMOWAĆ SWÓJ gabinet w którym to żekomo ma LEPSZY SPRZĘT.

Takie są przePISy. Skierowanie jest czekiem na konsultację.

No cóż, wygląda na to że panowie Marek53 i Antoni, spadli z Księżyca i zapomnieli, jak lekarze i pielęgniarki strajkowały o podwyżki płac za rządów SLD.
Niestety, potwierdza to tylko znaną tezę (zwłaszcza znaną przez polityków), że obywatele cierpią na galopującą sklerozę, a w związku z tym obiecywać można wszystko i dużo, bo i tak sobie zapomną.
Również argumenty są ciągle te same - podwyżki jak najbardziej się należą, ale nie teraz, bo na razie nie ma w budżecie. To jakieś deja vu!!!!
Ale nie martwcie się panowie, już niedługo nie będzie chętnych na podwyżki w służbie zdrowia. Chorzy sami zapewnią sobie lekarza i pielęgniarkę, jak ich znajdą.
Poczekajmy jeszcze roczek.

Tu zgodzę się z ostatnim zdaniem (choć nie wiem, czy dobrze to określiłem, bo pani wypowiedź składa się właściwie z jednego zdania), "".....módlmy się za tych wszystkich co są poza domem......"", też uważam, że w obecnej sytuacji politycznej pozostaje nam już tylko modlitwa. No to módlmy się..............

Zgadzam się, teraz jest leczenie nie za Bóg zapłać a za moje, wg liberałów bardzo wysokie, podatki, które na tą służbę celowo - w postaci horrendalnego zdrowotnego; płacę tak jak i Pan pewno Panie Jacku płaci, bo biedni to raczej Money nie czytają... a demokracja od 2,5tys. lat od kiedy udowodniono jej istnienie zawsze była droga i wymagała istnienia rzeszy „darmozjadów” a czy w Polsce jest ich za dużo? - pewno tak, ale jak kolejni rządzący, bez względu na opcję, nie chcą ich liczby zmniejszyć a wręcz odwrotnie - to może monarchia byłaby panaceum...

stomatologia tak się zreformowała ,ze lekarz zasuwa na punkty od ktorych ma placone, więc leczy zęby byle szybciej,i więcej,z wiadomum skutkiem dla pacjenta

skoro "trzeba" to ja się zgadzam, ale każdy płaci za siebie.

jak rozumiem teoria XXI w brzmi - pieniędzy na lecznicto nigdy , dla nikogo nie braknie - wystarczy "solidaryzm społeczny" koniecznie pod egidą państwa

niem ma wzoru matematycznego czy ekonomicznego na pustą kieszeń ale jest metoda oszczędne gospodarowanie najpierw trzeba wypracować środki wytłumaczyć sobie że lekarz i pielęgniarka są w służbie dla innych walka o podwyżki odwraca uwage o sedna sprawy oszczędności trzeba szukać w okół siebie( telefony energia paliwo woda gaz) a nadewszystko eliminowć nie uczciwych pracowników ostatnio zaproponowano mi rękawiczki lateksowe od teśćiowej mojej klientki ktora pracuje w szpitalu potrafiła bym wyjść z kryzysu Pan Religa dobrze wie jak jest pewnie na oddziale któym zarzadzał cuda zdarzały sie nie raz a słówo kamfora wiele razy zaprzatało mu głowe cięcia ekonomiczne moga zmusic tą sfere do oszczędności której polacy nie maja we krwi właśnie przez komunistyczne nawyki polecam wszystkim rady rabina z których zawsze wypływa morał że nigdy nie jest tak żle żeby nie mogło byc gorzej walczyć strajkować zaprzatątać sobie głowe buntem a gdzie służba człowiekowi takich ludzi którzy są kiepsko opłacani w polsce jest bardzo dużo tylko że w przeciwieństwie np. do lekarzy nie maja jak sobie dorobic

Zapłacisz za siebie np.ilkaset tys.zł za przeszczep serca? czego Ci oczywisci nie życzę. Nawet najbogatsi muszą czasami zdać się na biedniejszych i ich składkę, a tzw.prywatne ubezpieczenia obejmujące np.leczenie choroby nowotworowej czy np. przeszczep serca musiałyby być dramatycznie drogie, ciekawe że nikt ich nie wprowadza.

Niestety panie Antoni, nigdzie na świecie, nie leczy się WSZYSTKICH, nawet w państwach NAJBOGATSZYCH. W Afryce co dzień umierają tysiące ludzi, na mniej skomplikowane choroby niż zawał serca, a czasem całkiem zdrowi, umierają z głodu i nie słyszę tu jakiegoś lamentu z tego powodu. A to przecież też są LUDZIE.
A co do Polski, to ja proponuję, aby zamiast wygłaszać słuszne postulaty, napisać coś mądrego na temat źródeł finansowania służby zdrowia. Może wasz ulubiony rząd w końcu coś mądrego tu przeczyta i się czegoś nauczy?? Bo na mądre pomysły PiSu w zakresie gospodarki raczej się nie doczekamy.

Jak zwykle książkę trzeba by było napisać by Panu odpowiedzieć...

Zaznaczę skromnie, że:
W rządzie firmowanym przez PO, gdyby taki powstał, równie dobrze pasowałby Pan Religa na ministra zdrowia naszego biednego i zdaje się był nawet planowany w tzw. "gabinecie cieni" (mam zdjęcie jak się razem z Panem Tuskiem uśmiechają "zalotnie" do wyborców...) Podobne zdjęcie bym znalazł Pana Tuska i Pani Gilowskiej obecnego ministra finansów, gdzie byli "jako brat a siostra najbliżsi" i ze względu na rzekomy nepotyzm Pani Zyty się rozstali...
A węzeł gordyjski służby zdrowia próbują rozwiązać w wielu krajach Europy na różne sposoby a ja nie czuję się na siłach by coś tutaj odkrywczego powiedzieć.
W stosunku do innych krajów Unii wydajemy podobny procent z budżetu, wcale nie większy jak tego chcą (niektórzy) liberałowie, ale i nie mniejszy jak mówią niektórzy demagodzy-populiści, chodzi tylko o optymalizację wydatków - a skoro ministrami w rządzie za to odpowiedzialnymi są ministrowie o konotacjach liberalnych...
Co do akapitu o Afrce, że nikt niby nie robi lamentu z tego powodu co Pan napisał a ja potwierdzam, to radzę Panu przejść indiańską kurację leczniczą na uszy a la generał Custer po Litlle Big Horn i nie obrażać choćby Pana Boba G. ...

No cóż rzucać tak jak Pan hasła: "sprywatyzować służbę zdrowia", "wprowadzić zasady klasycznego liberalizmu" (to akurat Pan pisał w innym miejscu), nic prostszego, a la ja jestem wykształconym ekonomistą, praktykującym obecnie z powodzeniem „na swoim” (jak i Pan, czego Panu szczerze gratuluję), ponadto kiedyś (jeszcze 3 lata temu) zajmującym się kształceniem studentów (niech Pan im nie współczuje starałem się solidnie z różnych stron naświetlać problemy - wybór należał do nich), więc stać mnie na uczciwe napisanie: "JA NIE CZUJĘ SIĘ NA SIŁACH BY COŚ TUTAJ ODKRYWCZEGO POWIEDZIEĆ"...
Pan z kolei ma recepty wręcz na wszystko co się tyczy polskiej gospodarki - jest Pana pełno na wszystkich stronach Money - przypomina mi Pan trochę byłego wicepremiera Pana Hausnera - miał on program oszczędnościowy i grzmiał np. "zabrać renty nieprawnie uzyskane" - i dopiero gdy zobaczył gdzie ich jest najwięcej - mina mu zrzedła... likwidacja tychże rent kosztowała by więcej niż ich utrzymanie (niech Pan nie odczytuje tego w ten sposób, że pochwalam istnienie fikcji w gospodarce)... Sprawy nie są tak proste jak to się wydaje nie tylko tutaj. Proste rozwiązania mają to do siebie Panie "real", że najczęściej lądują w koszu... Tutaj jest tak jak z leczeniem choroby tylko jednym lekiem (w końcu piszemy przy okazji poruszania tematyki związanej ze służbą zdrowia) owszem można, ale co ze skutkami ubocznymi? Zapomnieliśmy o leku osłonowym? Nagminnie Pan o nim zapomina zalecając różne "końskie" terapie - vide proponowana przez Pana prywatyzacja służby zdrowia. Dlatego ostrzegam Pana: jak ktoś się "skusi", da uwieść Pana „wygodnictwu myślowemu”, i weźmie Pana do rządu choćby na dyrektora departamentu to spotka Pan same węzły i to gorsze od gordyjskich, które głęboko zweryfikują Pana poglądy; oraz pełno dyletantów średniego ministerialnego szczebla, których trudno będzie Panu z dnia nadzień wymienić na takich jak Pan YPA. Dowie się też Pan, że wszystkiego nie można sprywatyzować, że klasyczny liberalizm to ideologia a nie nauka ścisła... a elementy Państwa solidarnego stabilizując popyt na rynkach trudnych do zmonopolizowania nie tylko stabilizują, ale i stymulują rozwój gospodarki a nie hamują go i wzięły się z ekonomicznych wyliczeń a nie z ideologii, trzeba je tylko umiejętnie stosować... i na tym polu możemy prowadzić dyskusję - z poziomu ogólności przejść do szczegółów. A skoro Pan wprost atakuje gdzie się da, nie tylko przy okazji tego felietonu, wszystkie zasady państwa solidarnego jako zasadniczo sprzeczne z zasadami ekonomii liberalnej to... jest Pan co najwyżej pozornie gruntownie wykształconym, półdyletantem tendencyjnie nastawionym do niewygodnej dla Pana rzeczywistości.
P.S. Znając Pana upodobania do uciekania się, w przypadku braku rzeczowych argumentów, do stwierdzeń rodzaju: "a u was biją murzynów" uprzedzam Pana zarzut - nie kończyłem WUML-u, musiałbym go kończyć razem z podstawówką, a nie byłem aż tak zdolny...

...a może jeszcze pierwszą skibę na tym Pana ugorze odłożę: z wykładu mego "mentora" z pierwszego roku studiów, ale jeszcze nie pożółkłe:
"Klasyczny liberalizm ma jedną główna wadę i to trzeba wiedzieć: te same rozwiązania przez niego proponowane (np. zasada wolnej konkurencji) prowadzą do powstania tak wolnego rynku jak i do jego zniszczenia [...] poprzez dążność do niczym nieograniczonej maksymalizacji dochodów, prowadzącą do najogólniej mówiąc kartelizacji, popularnie zwanej monopolizacją – to jest tak jak gdyby „rodzice sami zjadali własne dziecko”... " - lubił profesor "krwiste" porównania co?

Szanowny panie „A”, bardzo się cieszę, że zadał pan sobie trochę trudu i przynajmniej pokusił się o analizę niemożności wprowadzenia reform w polskim lecznictwie, choć jak na ekonomistę, to jest ona dość płytka.
Węzły występują zawsze i wszędzie, a zwłaszcza w gospodarce, a menadżerowie są po to, aby je profesjonalnie rozwiązywać, bo za to zarabiają „grubą” kasę.
Otóż szanowny panie, jeśli chce pan poznać moją skromną analizę problemu lecznictwa w Polsce, to postaram się ją pokrótce przedstawić, choć zaznaczam, że z uwagi na rozległość problemu i brak danych, będzie to raczej szkic i wskazanie kierunków.
O konkrety prosiłem innych, którzy ochoczo plotą bez sensu, jak to najlepiej by było, gdyby lekarze i pielęgniarki pracowali za darmo, bo to przecież służba. Każda analiza problemu ekonomicznego (bo takim niestety jest również lecznictwo, choć niektórzy woleliby, aby to była służba) musi zawierać :

1) Cele, które chcemy osiągnąć w lecznictwie,
2) Możliwości ich realizacji,
3) Szczegółowy opis problemów,
4) Rekomendacje.

Ad1) ten punkt, MUSI zostać określony w Parlamencie, który jest (a przynajmniej powinien być) emanacją społeczeństwa w demokratycznym kraju. Wiąże się to z ustaleniem, JAKIE usługi lecznicze powinno zapewnić państwo, w ramach tzw. solidarności społecznej.

Ad2) Za ten punkt, musi zabrać się minister finansów ze swoimi ludźmi i skonfrontować radosną twórczość parlamentarzystów z MOŻLIWOŚCIAMI FINANSOWYMI PAŃSTWA, bo nawet najzacniejsze i najsprawiedliwsze pomysły, muszą opierać się o RALNE źródła finansowania, jeśli oczywiście założymy, że o temacie rozmawiamy POWAŻNIE, a nie POPULISTYCZNIE (na zasadzie obietnic przedwyborczych).

Ad3) Po przerobieniu dwóch poprzednich punktów, pojawią się obszary, w których wystąpią PROBLEMY (za duże oczekiwania społeczne, za mało kasy na te cele w budżecie etc). W związku z tym, punktem trzecim, powinni zająć się finansiści analitycy, menadżerowie i lekarze specjaliści, ze wszystkich spornych dziedzin medycyny, aby można było wypracować kompromis, między inżynierią finansową a niezbędnością pewnych procedur medycznych, oraz skutkami zdrowotnymi ich zaniechania. Tutaj również widziałbym zadanie dla etyków, socjologów i prawników, aby poszerzyć nieco analizę skutków pewnych rozwiązań, jak również szukać rozwiązań na wielu płaszczyznach.

Ad.4) Tak opracowany materiał, powinien jeszcze raz zostać przedstawiony społeczeństwu w parlamencie, który jeśli doszedł by do wniosku, że można gdzieś „dodać” społeczeństwu na leczenie, to po drugiej stronie musiałby wskazać, gdzie można „odjąć” z innych mniej potrzebnych wydatków. Następnie takie rekomendacje, powinny przybrać formę ustaw, po uchwaleniu których, zmiany mogłyby wejść w życie.
Tyle co do spraw organizacyjnych i proceduralnych.

Jeśli chodzi natomiast o same mechanizmy zmian, to ja osobiście zacząłbym od CIĘCIA ZBĘDNYCH KOSZTÓW, a niestety w tym zakresie pole działania jest OGROMNE:
1) Zmniejszenie zatrudnienie w administracji (olbrzymi przerost zatrudnienia), większość zadań lecznictwa nie związanych bezpośrednio z leczeniem przesunąć na zewnątrz (autsourcing = obniżenie kosztów funkcjonowania).
2) Dostosowanie ilości placówek leczniczych do zagęszczenia ludności na danym obszarze i REALNYCH potrzeb leczniczych (ściana zachodnia w poprzednim systemie „Układ Warszawski”, stanowiła zaplecze sanitarne dla frontu, który według ówczesnej doktryny wojennej miał przebiegać wzdłuż granicy NRD – RFN, aż do Adriatyku na południu.). Pozostałości po tej doktrynie, to dziesiątki niepotrzebnych szpitali na "ścianie zachodniej", które nie są likwidowane tylko dlatego, aby nie powodować niepokojów społecznych, wśród zwalnianych pracowników. Obecnie warunki do tej likwidacji są wymarzone, ponieważ po otwarciu granic, dużo personelu medycznego wyjechało już do pracy za granicę, natomiast ci którzy chcieliby wyjechać, a np. nie znają języka, powinni otrzymać pomoc państwa w pokonaniu tych problemów lub pomoc w zmianie miejsca zatrudnienia.
3) Kolejny element reformy, to KONKURENCJA, czyli działanie państwa w celu stworzenia WOLNEGO RYNKU USŁUG MEDYCZNYCH. Konkurencja na tym rynku spowodowałaby niechybnie dążenie wszystkich placówek medycznych (również państwowych) do racjonalizacji kosztów, aby nie wypaść z obszaru finansowania.
4) Likwidacja centralnego finansowania lecznictwa (NFZ, pozostawienie tylko niewielkiej części finansów lecznictwa w gestii państwa), reszta finansów lecznictwa w rękach PACJENTÓW (pacjenci nogami wybierają odpowiedni dla siebie poziom usług medycznych, a ich pieniądze idą z nimi).
5) Dywersyfikacja metod ubezpieczenia zdrowotnego, tworzenie możliwości działania wielu KONKURENCYJNYCH funduszy ubezpieczeniowych.
6) Dywersyfikacja poziomu i zakresu usług medycznych, oraz poziomu ich finansowania (czyli czym droższe i bardziej skomplikowane usługi medyczne, tym większy udział pacjenta w ich finansowaniu)
7) Stworzenie przez państwo, systemu gwarancji bankowych, dla pacjentów, którzy stanęliby przed groźbą śmierci w wyniku braku środków na wysoko kosztową procedurę leczniczą.
Natomiast zaczynanie reformy lecznictwa, od ustalania wysokości wynagrodzenia personelu, jest NIEPOROZUMIENIEM i doprowadzi bardzo szybko do kolejnej zapaści bądź w systemie finansowania lecznictwa (NFZ), bądź w budżecie państwa.
Jedno i drugie spowoduje kolejną falę niezadowolenia i protestów, tak pacjentów jak i personelu medycznego. Obiecanki pana Religi (że w przyszłym roku będzie lepiej), jest demagogią w czystej (powiedziałbym nawet KLINICZNEJ postaci).
Aby faktycznie była na to SZANSA, już teraz powinny trwać ZAAWANSOWANE prace, o których z grubsza pisałem wyżej, aby jesienią, można było uwzględnić je w projekcie budżetu na 2007r.
Niestety, NIC TAKIEGO SIĘ NIE DZIEJE, no może poza „planem” ministra Ludwika, o zapakowaniu opornych lekarzy w „kamasze”. Czy to ma być ta reforma, w IV RP??
Jeśli tak, to serdecznie współczuję pacjentom bez większej gotówki (których nie będzie stać na leczenie za granicą, naszego pięknego kraju).
Będą po prostu SOLIDARNIE umierać na korytarzach szpitali, po których będą chodzili lekarze w kamaszach, bez dostępu do nowoczesnych leków i technologii medycznej.

Tak szanowny panie wyobrażam sobie debatę lub spory na tematy systemowe dotyczące budżetu państwa, finansowania lecznictwa, oraz finansowania emerytalno – rentowego.
Oczywiście nie twierdzę, że proponowane przeze mnie rozwiązania są idealne i najlepsze, ale przynajmniej w zarysie, pokazuję w nich kierunki rozwiązań i źródła finansowania.
Moi profesorowie, tak właśnie mnie uczyli. Aby rozłożyć bezradnie ręce, nie trzeba kończyć uniwersytetów, wystarczy do tego podstawówka.
Pozdrawiam.

Wychodzi taniej, wychodzi, tylko po pierwsze ja pisałem o outsourcingu na stanowiskach administracji i pomocniczych (a nie medycznych), bo te usługi charakteryzują się większą konkurencją na rynku, po drugie, zlecenie usług na zewnątrz, WYMAGA OD ZLECAJĄCEGO, ciągłego monitorowania rynku tych usług w poszukiwaniu alternatywnych (do obecnych) propozycji z tego zakresu. Pana przykład ""......Owszem w pierwszym roku na przykład labolatorium kosztowało około 10% taniej, ale obecnie każda usługa jest ponad dwa razy droższa niż 5 lat temu"", dobitnie o tym świadczy.

Jeśli usługodawca ma tą świadomość o swoim kliencie, to zaręczam, że raczej OBNIŻY swoje ceny (aby klient nie znalazł sobie czegoś lepszego), nie mówiąc już o podwyżce.
Tak działa się na WOLNYM KONKURENCYJNYM RYNKU, o czym kadra kierownicza wielu państwowych firm nie ma zielonego pojęcia, bo pieniądze jakie wydają na różne zakupy, dostają z budżetu, i raczej martwią się tym, aby wydać odpowiednio dużo kasy w roku obrachunkowym, aby w przyszłym roku ich budżet nie został obcięty.
Po prostu lecznictwo cierpi na BRAK MENADŻERÓW z prawdziwego zdarzenia, bo żaden szanujący się FACHOWIEC, nie podpisze kontraktu ze szpitalem, za 3 tyś/m, musiałby chyba być bardzo chory, lub społecznik z urodzenia.

manie ciekawe dlaczego nie protestowałeś za Millera?