Jest to także bariera, która zaczyna dzielić kraje, które podpisały porozumienie naftowe i solidarnie przestrzegają limitów produkcji ropy. Według części z nich, w tym Iranu, poziom 70 USD za baryłkę jest już relatywnie wysoki i sprzyja on bardziej producentom ropy naftowej z alternatywnych źródeł (czyli w praktyce, amerykańskim firmom łupkowym), wobec czego dla krajów kartelu bardziej opłacalne byłoby utrzymanie cen ropy w okolicach 60 USD za baryłkę. Jeszcze niedawno irański minister ds. ropy naftowej mówił dziennikowi Wall Street Journal, że na oficjalnym spotkaniu OPEC w czerwcu może zostać przedstawiona konkretna strategia wygaszania porozumienia naftowego.
Inne kraje są jednak bardziej zdeterminowane, żeby utrzymać wysokie ceny ropy naftowej na globalnym rynku. Wśród nich znajduje się Arabia Saudyjska, czyli największy producent ropy w OPEC oraz trzeci największy na świecie. W ostatnich dniach kraj ten ogłosił, że rozważa podpisanie długoterminowego porozumienia naftowego z Rosją, którego zakres sięgałby nawet 10-20 lat. Arabia Saudyjska wydaje się zdeterminowana, aby utrzymać ceny ropy naftowej na obecnym, lub nawet wyższym poziomie. Trudno się temu dziwić, zwłaszcza że w bieżącym roku może mieć miejsce IPO spółki Saudi Aramco, które najprawdopodobniej będzie największą ofertą publiczną w dotychczasowej historii. Im wyższa cena ropy naftowej na globalnym rynku, tym wyższa może być giełdowa wycena saudyjskiego giganta naftowego.
Paweł Grubiak - prezes zarządu, doradca inwestycyjny w Superfund TFI
