okocim
/ 2007-05-29 00:47
/
Bywalec forum
I. Okres oceny pszczół
Ocenę w grupach testowych i kontrolnych w pasiekach prowadzi się przez okres obejmujący pierwszą zimowlę oraz sezon pasieczny, czyli od jesieni w roku obsadzania matek w rodzinach pszczelich do ostatniego pożytku w roku następnym. Grupy testowe obsadzane są w rodzinach pszczelich do dnia 31 lipca danego roku.
II. Pomiary i obserwacje poszczególnych cech
1. Miodność (wydajność miodowa)
Ilość miodu określa się w trakcie lub przed dokonaniem czynności miodobrania na podstawie:
1) różnicy ciężaru wszystkich plastrów z miodem pochodzących z jednej rodziny oraz ciężaru tych samych plastrów po odwirowaniu lub
2) oszacowania stopnia wypełnienia plastrów, po uprzednim zważeniu 5 plastrów o różnym stopniu wypełnienia, lub
3) ilości odwirowanego miodu.
Wyniki podaje się w kilogramach, łącznie za cały sezon oceny oraz w rozbiciu na poszczególne miodobrania, podając datę miodobrania i nazwy pożytków poprzedzających dane miodobranie.
Do wyników miodności nie dołącza się miodu zebranego po wyrojeniu się matki ocenianej lub po jej padnięciu.
W przypadku wyrojenia się lub padnięcia podlegającej ocenie matki pszczelej, ocena kończy się na pierwszym miodobraniu po stracie matki.
Miodność ocenia się w punktach według następującej skali:
a) 4 punkty - matki pszczele bardzo miodne,
b) 3 punkty - matki pszczele miodne,
c) 2 punkty - matki pszczele przeciętne,
d) 1 punkt - matki pszczele niemiodne.
Procentowy wskaźnik wydajności miodowej wylicza się, porównując wydajność grupy testowej i grupy kontrolnej według wzoru:
średnia produkcja grupy testowej % wskaźnik wydajności miodowej = ---------------------------------- × 100%. średnia produkcja grupy kontrolnej
2. Rozwój rodziny pszczelej
Rozwój rodziny pszczelej ocenia się na podstawie dwukrotnego odnotowania liczby plastrów obsiadanych przez pszczoły, w tym liczby plastrów z czerwiem, w terminach:
1) pierwszy pomiar - w porze kwitnienia jabłoni;
2) drugi pomiar od 21 do 30 dni po pierwszym pomiarze.
Przyrost ilości pszczół i czerwia w drugim terminie pomiaru w odniesieniu do pierwszego terminu pomiaru oblicza się za pomocą indeksu rozwoju, dzieląc liczbę plastrów z pszczołami przez liczbę plastrów z czerwiem.
Większa wartość indeksu w drugim pomiarze wskazuje na przyrost ilości pszczół (długowieczność).
Mniejsza wartość indeksu w drugim pomiarze wskazuje na przyrost ilości czerwia (plenność).
Rozwój rodziny pszczelej ocenia się w zakresie dostosowania tej rodziny do kolejnych następujących po sobie pożytków w ciągu sezonu, w warunkach środowiskowych pasieki, według następującej skali:
1) 4 punkty - dostosowany do pożytków;
2) 3 punkty - dostosowany do wybranych pożytków;
3) 2 punkty - przeciętny do pożytków;
4) 1 punkt - niedostosowany do pożytków
- oceniając najwyżej rodziny uzyskujące największą siłę i najszybszy przyrost liczby plastrów z czerwiem w stosunku do terminów występowania wszystkich pożytków w okresie przeprowadzania oceny.
3. Zimotrwałość
Zimotrwałość ocenia się na podstawie porównania stanu rodzin pszczelich przed i po zazimowaniu, odnotowując:
1) liczbę plastrów pozostawionych na zimę;
2) liczbę plastrów i konieczność ujmowania lub dodawania plastrów podczas pierwszego wiosennego przeglądu, z odnotowaniem daty pierwszego przeglądu;
3) konieczność dokarmiania rodzin pszczelich na wiosnę;
4) stan higieniczny uli po zimowli, w tym zaperzenie i wielkość osypu.
Zimotrwałość ocenia się według następującej skali:
1) 4 punkty - dobra;
2) 3 punkty - przeciętna;
3) 2 punkty- zła;
4) 1 punkt - dyskwalifikująca
- oceniając najwyżej rodziny dobrze znoszące zimowanie, silne, zużywające stosunkowo mało zapasów, bez gwałtownych ubytków liczebności pszczół na wiosnę, niewykazujące objawów zaperzenia.
4. Skłonność do rójki
Skłonność do rójki ocenia się na podstawie obserwacji:
1) objawów nastroju rojowego (pojawiających się miseczek matecznikowych oraz mateczników w różnym stadium rozwoju), odnotowując datę stwierdzenia pierwszych jego objawów;
2) reakcji na zabiegi przeciwrojowe, odnotowując opis zastosowanych zabiegów;
3) wyjścia rojów lub konieczności wykonywania odkładów (zabrania czerwia lub pszczół), odnotowując datę zdarzenia oraz opis zastosowanych zabiegów.
Skłonność do rójki ocenia się według następującej skali:
1) 4 punkty - brak objawów rojowych;
2) 3 punkty - szybka reakcja na zabiegi przeciwrojowe;
3) 2 punkty - wolna reakcja na zabiegi przeciwrojowe;
4) 1 punkt - negatywna reakcja na zabiegi przeciwrojowe (konieczność rozrojenia lub wyjście roju).
5. Sposób zachowania się pszczół wskazujący na ich łagodność lub złośliwość
Sposób zachowania się pszczół wskazujący na ich łagodność lub złośliwość ocenia się na podstawie obserwacji wystąpienia objawów złośliwości, odnotowując okoliczności zdarzenia (przed burzą, przy miodobraniu).
Sposób zachowania się pszczół wskazujący na ich łagodność lub złośliwość ocenia się według następującej skali:
1) 4 punkty - bardzo łagodne;
2) 3 punkty - łagodne;
3) 2 punkty - złośliwe;
4) 1 punkt - bardzo złośliwe.
III. Ocena końcowa
W dokumentacji hodowlanej odnotowuje się:
1) ocenę końcową, stanowiącą sumę punktów uzyskaną przez matki pszczele z oceny poszczególnych cech;
2) subiektywną, ogólną ocenę każdej rodziny pszczelej dokonaną przez posiadacza pasieki w porównaniu do pozostałych rodzin pszczelich, według następującej skali:
a) 4 punkty - o wiele lepsza,
b) 3 punkty - lepsza,
c) 2 punkty - taka sama,
d) 1 punkt - gorsza;
3) informacje o zdrowotności rodzin pszczelich oraz prowadzonych zabiegach profilaktycznych i leczniczych;
4) wyniki obserwacji cech pszczół istotnych dla posiadacza pasieki, takich jak zdolność do zbierania pyłku czy zużycie zapasów zimowych.