Działaczom z czasów PRL należy się większy zakres pomocy - nie mieli wątpliwości niemal wszyscy politycy zasiadający w Sejmie. Za nowelizacją głosowało 447 posłów, jeden był przeciw, a trzech wstrzymało się od głosu.
We wcześniejszych głosowaniach przedstawiciele narodu odrzucili cztery poprawki. Jedna z nich precyzowała definicję działacza opozycji antykomunistycznej. Uznania nie znalazły także dwa wnioski mniejszości zakładające m.in. że gmina otrzymuje dotację celową z budżetu państwa na finansowanie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej m.in. działaczy opozycji.
Izba niższa zajmowała się dwoma projektami nowelizacji ustaw - autorstwa grupy posłów PiS oraz inicjatywą Senatu - dotyczącymi działaczy opozycji antykomunistycznej oraz osób, które w okresie PRL były represjonowane z powodów politycznych. Zostały one skierowane do komisji polityki społecznej i rodziny, która za główny uznała projekt poselski.
Podczas prac komisja wprowadziła m.in. poprawki o charakterze legislacyjno-redakcyjnym oraz zmiany umożliwiające wcześniejsze wejście w życie niektórych artykułów nowelizacji.
"Projekt ustawy o zmianie ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych oraz niektórych innych ustaw ma na celu poprawę sytuacji życiowej wielu grup społecznych, gdyż dotychczasowe regulacje były przez ich przedstawicieli uznawane za niewystarczające lub ograniczające w prawach" - czytamy w uzasadnieniu projektu.
Dotychczas szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych mógł przyznać działaczom opozycji antykomunistycznej, którzy są w trudnej sytuacji materialnej, życiowej lub zdrowotnej, pomoc pieniężną na częściowe pokrycie kosztów zakupu wyrobów medycznych. Zmiany pozwolą udzielać takiej pomocy również na pokrycie tych kosztów w całości.
Polegają one na podwyższeniu progów dochodowych, od których możliwe jest udzielanie pomocy pieniężnej przez szefa UdSKiOR. Zwiększeniu ulegną również stawki możliwej do udzielenia przez szefa UdSKiOR pomocy. Zmiany pozwolą szefowi UdSKiOR udzielić pomocy pieniężnej dwa razy w roku (obecnie raz na 12 miesięcy).
Zmianie ma ulec też kwestia jednorazowej pomoc pieniężnej. Po zmianach będzie mogła być przyznana, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej nie przekracza kwoty odpowiadającej 290 proc. najniższej emerytury lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 220 proc. najniższej emerytury.
Dotyczyć mają także sytuacji, kiedy dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 350 proc. najniższej emerytury, w przypadku gdy wnioskodawca jest osobą całkowicie niezdolną do pracy i do samodzielnej egzystencji.
Pomoc pieniężna okresowa mogłaby być przyznana, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej nie przekracza kwoty odpowiadającej 220 proc. najniższej emerytury lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 150 proc. najniższej emerytury.
Pomoc pieniężna jednorazowa byłaby przyznawana do wysokości 150 proc. najniższej emerytury, przy czym pomoc przeznaczona na pokrycie kosztów zakupu wyrobów medycznych byłaby przyznawana do wysokości 350 proc. najniższej emerytury, a na dostosowanie pomieszczeń mieszkalnych do rodzaju niepełnosprawności - do wysokości 450 proc. najniższej emerytury.
Zmiany mają dotyczyć również pomocy udzielanej przez szefa UdSKiOR kombatantom i osobom represjonowanym, cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych, osobom deportowanym do pracy przymusowej i osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR oraz represjonowanym politycznie żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych.
Autorzy zaproponowali też rozwiązanie, na podstawie którego działacze opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowane pozostające w zatrudnieniu będą uprawnieni do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 5 dni roboczych w roku kalendarzowym.
Urlop ten nie będzie przysługiwał osobie uprawnionej do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych lub do urlopu dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów.
