Długie górne cienie obecnej konsolidacji świadczą o tym, że podaż przejmuje w tym miejscu inicjatywę. Wczoraj ponownie próbowaliśmy utrzymać się ponad wspomnianym poziomem, jednak słaby odczyt indeksu cen nabiału, który spadł o 1.1% oraz dalsza zniżka cen mleka w proszku o 7.1%, spowodowały nagły spadek wartości dolara nowozelandzkiego. W wyniku tego, kolejna próba poprawienia szczytu z 21 listopada zakończyła się niepowodzeniem.
Pewnym czynnikiem niesprzyjającym powstawaniu większych ruchów jest oczekiwanie na wybory w Japonii. Choć ich wynik wydaje się przesądzony, to jednak wielu wyborców jest jeszcze niezdecydowanych co wprowadza pewną niepewność. To właśnie ruchy jena ostatnio powodowały wzrost zmienności NZDJPY, zatem jeśli nie ma większych impulsów z Kraju Kwitnącej Wiśni, raczej nie należy się spodziewać rozstrzygnięcia obecnej sytuacji.
Przyglądając się długoterminowemu wykresowi pary NZDJPY można zauważyć, że ruchy podobne do tego jaki rozpoczął się w połowie października, często są negowane. Obecnie istnieją pewne przesłanki podpowiadające, że i tym razem czeka nas mniejszy lub większy spadek. Mowa tu przede wszystkim o czynnikach fundamentalnych. Odroczenie wzrostu podatku konsumpcyjnego, które może zwiększyć wydatki Japończyków, najprawdopodobniej okaże się źródłem pewnego umocnienia się jena. Rynki mogą zacząć to dyskontować. Jednak potrzebują do tego impulsu.
Czymś co pchnęłoby parę NZDJPY w kierunku południowym mógłby być spadek ceny poniżej dołka z poprzedniego tygodnia 91.82. Jednak by tam dotrzeć, niedźwiedzie musiałyby pokonać wsparcie utworzone z linii trendu dotykającej szczytów z kwietnia 2013 i 2014. Od strony północnej ogranicza nas strefa oporu 93.17 - 93.67. Wyjście ponad ten obszar mogłoby zwiastować zwyżkę do szczytu z lipca 2007, który znajduje się na poziomie 97.80.
