Nowe dane o zarobkach Polaków. GUS pokazał nowy raport

W maju 2025 roku przeciętne zatrudnienie wyniosło 6433,3 tys. etatów, co oznacza spadek o 0,8 proc. w porównaniu z majem 2024 roku. Obserwujemy również niewielki spadek o 0,2 proc. w stosunku do kwietnia 2025 roku.

Równocześnie z kurczącym się zatrudnieniem, przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w sektorze przedsiębiorstw osiągnęło poziom 8670,51 zł. Oznacza to wzrost nominalny o 8,4 proc. w porównaniu z majem poprzedniego roku. Warto jednak zauważyć, że w ujęciu miesięcznym wynagrodzenia spadły o 4,1 proc. względem kwietnia 2025 roku. Ten miesięczny spadek można powiązać ze zmniejszeniem dodatkowych wypłat, takich jak premie kwartalne, nagrody uznaniowe czy odprawy emerytalne.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Analizując strukturę wynagrodzeń, warto zwrócić uwagę na minimalną różnicę między przeciętnym wynagrodzeniem ogółem a wynagrodzeniem bez wypłat z zysku. To drugie wyniosło 8669,08 zł, co stanowi zaledwie 1,43 zł mniej od wartości ogólnej. Świadczy to o marginalnym udziale wypłat z zysku w całkowitej strukturze wynagrodzeń w badanym okresie.

Patrząc na dane narastające od stycznia do maja 2025 roku, przeciętne zatrudnienie wyniosło 6446,1 tys. etatów, co oznacza spadek o 0,9 proc. w porównaniu z analogicznym okresem roku poprzedniego. Przeciętne wynagrodzenie w tym okresie osiągnęło poziom 8804,89 zł, rosnąc nominalnie o 8,5 proc. rok do roku. Te liczby potwierdzają utrzymujący się trend spadku zatrudnienia przy jednoczesnym wzroście płac.

Spadek zatrudnienia obserwowany w maju 2025 roku może być sygnałem ostrzegawczym wskazującym na kilka zjawisk gospodarczych. Może to być efekt postępującej automatyzacji procesów w przedsiębiorstwach, ogólnego spowolnienia gospodarczego lub rosnącej niepewności ekonomicznej. Jednoczesny wzrost wynagrodzeń przy spadającym zatrudnieniu sugeruje polaryzację rynku pracy - mniej miejsc pracy, ale lepiej płatnych.

Badanie obejmuje podmioty zatrudniające 10 i więcej osób, prowadzące działalność w szerokim spektrum branż, od leśnictwa przez przemysł i budownictwo, po usługi i kulturę. Warto pamiętać, że są to dane wstępne, które mogą podlegać korektom w późniejszym terminie.

Dla pełnej oceny sytuacji na rynku pracy konieczne jest obserwowanie również innych wskaźników ekonomicznych, takich jak stopa bezrobocia, inflacja czy dynamika PKB. Obserwowane zjawiska mogą wskazywać na strukturalne zmiany zachodzące w polskiej gospodarce, w tym rosnącą konkurencję o wykwalifikowanych pracowników przy jednoczesnej optymalizacji zatrudnienia.

Wcześniej GUS opublikował zbiorcze dane za ubiegły rok. W 2024 roku przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w Polsce wyniosło 8 181,72 zł, co oznacza wzrost o 13,6 proc. w porównaniu do roku poprzedniego. Zatrudnienie w gospodarce narodowej utrzymało się na stabilnym poziomie 11 milionów etatów, ze wzrostem zaledwie o 0,3 proc. rok do roku. Dane te wskazują na istotną presję płacową przy jednoczesnej stabilizacji rynku pracy.

Przetwórstwo przemysłowe pozostaje największym pracodawcą w Polsce, skupiając 22,5 proc. całkowitego zatrudnienia w gospodarce narodowej. Stanowi to kontynuację wieloletniej tendencji dominacji tego sektora na rynku pracy.

Najwyższy wzrost zatrudnienia odnotowano w sektorze zakwaterowania i gastronomii, gdzie liczba etatów zwiększyła się o 3,1 proc. w porównaniu do 2023 roku. Jest to prawdopodobnie efekt ożywienia w branży turystycznej po okresie pandemii. Znaczące przyrosty zatrudnienia zaobserwowano również w opiece zdrowotnej oraz działalności związanej z kulturą i rozrywką - w obu przypadkach o 2,1 proc.

Jednocześnie pięć sekcji gospodarki odnotowało spadek zatrudnienia. Największe redukcje etatów nastąpiły w sektorze energetycznym (spadek o 3,2 proc.) oraz w branży administrowania i działalności wspierającej (spadek o 2,6 proc.). Może to wynikać z postępującej automatyzacji procesów oraz restrukturyzacji tych sektorów.

Przeciętne wynagrodzenie w 2024 roku wyniosło 8 181,72 zł brutto miesięcznie, co stanowi wzrost o 13,6 proc. w porównaniu do roku poprzedniego. Warto zauważyć, że dynamika wzrostu wynagrodzeń nieznacznie przyspieszyła w stosunku do 2023 roku, kiedy to wzrost wyniósł 13,1 proc.

Największe dysproporcje płacowe występują między sektorem informacji i komunikacji a branżą hotelarsko-gastronomiczną. W sektorze IT przeciętne wynagrodzenie osiągnęło poziom 13 459,50 zł, co stanowi wartość o 64,5 proc. wyższą od średniej krajowej. Z kolei pracownicy zatrudnieni w zakwaterowaniu i gastronomii zarabiali średnio 5 516,44 zł, czyli o 32,6 proc. mniej od przeciętnej. Różnica między tymi skrajnymi wartościami wynosi aż 7 943,06 zł.

Najwyższy wzrost płac odnotowano w sektorze edukacji, gdzie wynagrodzenia wzrosły o 24,2 proc. w porównaniu do 2023 roku. Może to być efektem reform płacowych w sektorze publicznym. Najniższą dynamikę wzrostu wynagrodzeń zaobserwowano w górnictwie i wydobywaniu oraz w pozostałej działalności usługowej - w obu przypadkach wzrost wyniósł zaledwie 2,3 proc.

W 2024 roku płaca minimalna wzrosła dwukrotnie: od stycznia do czerwca wynosiła 4 242,00 zł brutto, a od lipca do grudnia 4 300,00 zł brutto. W pierwszej połowie roku stanowiła ona 53,4 proc. przeciętnego wynagrodzenia, natomiast w drugiej połowie roku jej udział zmniejszył się do 51,8 proc. Według danych z grudnia 2024 roku, 402,7 tys. osób otrzymywało wynagrodzenie równe lub niższe od minimalnego.

Obserwowany wzrost wynagrodzeń przy jednoczesnej stabilizacji zatrudnienia może wskazywać na rosnącą presję płacową i niedobory kadrowe w niektórych sektorach gospodarki. Rosnąca polaryzacja między branżami wysokich technologii a sektorami tradycyjnymi stanowi istotne wyzwanie dla polityki gospodarczej, wymagające dostosowania systemu edukacji do zmieniających się potrzeb rynku pracy oraz wspierania innowacyjności w sektorach o wysokiej wartości dodanej.