Obrzydliwy czlowiek. Ale ma racje, Jezus nie kazal sie dzielic, Jezus kazal oddac co sie ma i isc za nim. Ale tego katabasa to nie dotyczy.

Pora palić budynki tej instytucji

Dziś przyszedł czas na podsumowanie - cześć najtrudniejsza i najbardziej pracochłonna.

Najpierw wroce na chwile do kwestii strajkow od ktorej zaczalem swoja wypowiedz. W artykule jest wyraznie powiedziane ze niepokoje spoleczne (strajki) sa czescia tego rownania. Mowienie tego bardziej otwarcie byloby otwartym nawolywaniem do strajku - a to jak rozumiem nie jest Ksiedza intencja. Mam wrazenie ze na Zachodzie podejscie do strajku jest duzo bardziej normalne i zrownowazone. Strajk to w jakims sensie jest ostatecznosc, ale rozumienie slowa ostatecznosc jest chyba znaczaco rozne. Nikt nie robi tego dla zabawy, ale tez jesli rzeczy maja sie w sposob ewidentnie niekorzystny dla ogolu pracownikow to nikt specjalnie dlugo sie nie zastanawia. Strajk to normalna sprawa!

Na Zachodzie strajki ciesza sie zrozumieniem i umiarkowanym poparciem spolecznym - nikt specjalnie nie narzeka bo kazdy przeciez rozumie ze pracownicy musza miec sposob zeby dochodzic swoich racji. Uklad pracodawca-pracownik to przede wszystkim uklad partnerski. Codzienna wspolna praca to ciagla proba odpowiedzi na pytanie: w jaki sposob dogadamy sie by wspolnie dopiac celu dla ktorego osiagniecia sie tu zgromadzilismy? Strajk to jeden ze sposobow tego dogadania sie. Trzeba ludziom dac sie dogadac!

Teraz powiem jeszcze raz otwarcie w czym calkowicie sie z Ksiedzem zgadzam, zanim przejde do krytyki - mam nadzieje konstruktywnej: Czlowiek ma prawo do swojego prywatnego szczescia. Niech jeden nie zaglada drugiemu do garnka (albo na liste plac). Szczegolnie jesli go to mierzi. Idea rownosci narzuconej odgornie i pod przymusem to idea rewolucyjna. I ta idea jest zla.

Ksiądz jest człowiekiem młodym. Widać to nie tylko ze zdjęcia ale przede wszystkim z tego co mówi. Jesli Ksiadz bylby o jakieś 20-30 lat starszy to mozna byc pewnym ze nawet wyrazajac te same poglady rozlozylby nacisk w diametralnie odmienny sposob. W szczególności ta odrobina niepełnosprawności, która przychodzi z wiekiem i ta idea że człowiek nie bedac już tak do końca i w 100 procentach konkurencyjny ma jednoczesnie pełne prawo w dalszym ciągu żyć i pracować byłyby Księdzu w naturalny sposob duzo blizsze. Idea ze wszystko jest mozliwe i zwykle nawet latwe do zrobienia jest nieodmiennie bliska ludziom mlodym. To czyni ten swiat pieknym...

Czy jest zatem jakiś sens, jakiś rodzaj usprawiedliwienia dla ukazania spraw w taki przerysowany i jednostronny sposób?

Wydaje się że rzeczywiście jest.

Podejscie do ludzi bogatych, czy na eksponowanych stanowiskach jest dwojakie - sa ci ktorzy rozplywaja sie w zachwytach liczac na jakies profity z tego tytulu i ci ktorzy sa nieprzychylni bo uwazaja bogatych za ludzi zepsutych i z gruntu zlych. I rzadko kto potrafi dostrzec w nich człowieka takiego jak każdy z nas. Czują tak jak każdy z nas, mają takie same potrzeby jak każdy z nas i tak jak każdy z nas potrzebuja kaplana. Ksiądz najwyraźniej ma ambicję służyć ludziom bogatym. Pewnie nie wyłącznie, ale z całą pewnością widzi tę potrzebę. Jest to ważna potrzeba, bo bogactwo to dużo większa moc sprawcza czy decyzyjna, ale również nieporównanie większa odpowiedzialność. I taka jest chyba właśnie pierwsza i najważniejsza powinnosc kapłana - widzieć i nie zapominać że jest to od początku do końca, przez cały czas i na zawsze Człowiek.

Dzis - zanim wreszcie przejde do podsumowania swojej wypowiedzi - jeszcze krociutko o kwestii, ktora jest mi nieodmiennie bliska od samego początku kiedy sie pojawila. Kwestii Wykreowania Elit.

Zeby Ten Kraj rzeczywiscie mogl stanowic sam o sobie jak rowniez zeby liczono sie z Nim na arenie miedzynarodowej istnieje koniecznosc wykreowania odpowiednio wysokiej jakosci elit. Do tego pieniadze oczywiscie sa potrzebne, ale napewno nie wystarczajace. Dla pelnej jasnosci - mowiac pieniadze mam na mysli duze pieniadze. Na poziomie globalnym - czy nawet na poziomie rzadzenia pojedynczym panstwem - to duze pieniadze nieodmiennie wchodza w gre. Czy sprawa rzeczywiscie jest beznadziejna?

Kwestia 12-tu zlotych za godzine. Ksiadz unika zajecia stanowiska w tej kwestii, ale temat jest wazny i wymaga kilku slow. Otoz, to nie powinno byc tak ze nagle jednej ekipie rzadzacej ubzdurala sie absurdalnie wysoka stawka placy minimalnej na poziomie 12-tu zlotych za godzine i teraz mysli - od dluzszego czasu - czy by jej przypadkiem nie wprowadzic. Stawka na tym poziomie powinna funkcjonowac jako powszechny consensus spoleczny od dluzszego czasu i powinna byla zostac wprowadzona w zycie juz dawno. Na tym etapie pracownicy powinnni sie domagac podniesienia tej stawki do jakichs 17,5 zlotego za godzine (i byc moze uzyskac powiedzmy 15,80). A swoja droga ciekawe ze ludzi to nie frapuje, ze w Californii pracownicy moga sie domagac 15-tu dolarow placy minimalnej za godzine (i uzyskac tyle), a w Polsce nie mozna wynegocjowac 15-tu zlotych. Przeciez to jest cztery razy mniej! Teraz powiem otwarcie - przy obecnym poziomie cen w Polsce placenie ludziom mniej niz 12 zlotych za godzine pracy to rozboj w bialy dzien!

Jak sie patrzy na Polske z zewnatrz, to kuriozalnie wyglada fakt ze kadra zarzadzajaca zarabia mniej wiecej tyle ile trzeba - tyle ile gdzie indziej na swiecie, a szeregowi pracownicy zarabiaja istotnie mniej niz ich koledzy z zagranicy (zwykle conajmniej kilkakrotnie mniej) - czyli razaco za malo. Tak jakby ci ktorzy sa na gorze mieli wystarczajaco rozsadku i determinacji zeby sie upomniec o swoje, i tylko o szeregowego pracownika nie ma sie kto upomniec.

Przy okazji jeszcze zroznicowanie plac. Ksiadz mowi ze w 300-tu krotnym zroznicowaniu plac nie ma nic zlego - i to prawda - trzeba tylko dobrze rozumiec jaka jest cena ktora sie za to placi. A cena jest czysto polityczna. Chodzi o to jaki rodzaj rzeczywistosci ekonomicznej i politycznej chcemy kreowac. Na takie zroznicowanie plac wydaje sie byc miejsce w modelu ekonomicznym funkcjonujacym w Ameryce Lacinskiej. I nie ma go z cala pewnoscia w Demokracjach Zachodnich, do ktorych grona jak rozumiem Polska przynajmniej jeszcze do niedawna miala ambicje dolaczyc.

Nalezy jednak caly czas pamietac, ze fundamentalnym problemem jest nie to ze prezesi zarabiaja za duzo a to ze szeregowy pracownik zarabia o duzo za malo.

Podsumowujac te czesc, podstawowy problem polega na tym ze w Polsce pracodawca nie liczy sie z czasem pracownika, bo ten czas jest zbyt tani zeby sie z nim liczyc. A kazdy z nas ma tylko jedno zycie!

Lewica to zaraza... wszędzie, nie zależnie czy jest to kościół czy polityka...

Ten artykul sklania do refleksji tak glebokiej, ze z cala pewnoscia nie dam dzis rady napisac tego co mysle na ten temat. Przeczytalem go bardzo uwaznie - slowo po slowie. Zaczne od tego ze jak patrze na Polske to od dluzszego czasu - a ostatnio coraz bardziej natarczywie - cisnie mi sie na usta pytanie: Dlaczego nie strajkujecie? Tutaj na przyklad mamy w tej chwili strajk Komunikacji Miejskiej. Zaczal sie jakis czas temu i nie wiadomo ile jeszcze potrwa. Cieszymy sie ze nie strajkuje np. Sluzba Zdrowia czy Straz Pozarna, bo to zawsze wieksze zamieszanie i klopot. I tylko tyle. W miare wlasnych skromnych mozliwosci i na ile mi czas na to pozwoli sprobuje jeszcze pozniej cos napisac na ten temat...

Zgadzam się z tym, że nie należy siedzieć i narzekać, ale trzeba działać i rzeczywiście inwestować w siebie. Ale reszta już nie jest taka prosta, jak to ks. Stryczek przedstawia. Podniesienie kwalifikacji niestety kosztuje - wiedza to jedno, części można nauczyć się samemu, ale często pracodawcy proszą o dyplomy, certyfikaty - tego już za darmo się nie dostanie. A gdy ma się jeszcze rodzinę na utrzymaniu i próbuje wszystko z sobą pogodzić, to zaczyna być problem. Ładne te hasła i jest w nich bardzo dużo racji, ale nie w 100%. I jakoś nieuchronnie prowadzą do jakiegoś strasznego utylitaryzmu, a to już jest wbrew człowiekowi i wbrew nauce Kościoła.