GUS podał dane o wynagrodzeniach za 2024 rok. Jest wyraźny wzrost

Przeciętne wynagrodzenie w czwartym kwartale 2024 roku wyniosło 8477,21 złotych brutto. Informację tę przekazał GUS w komunikacie z 11 lutego 2025 roku, powołując się na ustawę o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W drugim półroczu 2024 roku średnie wynagrodzenie miesięczne, po uwzględnieniu potrąceń składek na ubezpieczenia społeczne, ukształtowało się na poziomie 7262,39 złotych netto. Dane te mają istotne znaczenie dla wielu wskaźników ekonomicznych i świadczeń socjalnych.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Według obwieszczenia Prezesa GUS z 19 lutego 2025 roku, przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej za cały 2024 rok osiągnęło wartość 7140,52 złotych netto. Kwota ta została obliczona po odjęciu składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe.

Przedstawione dane zostały opublikowane zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych. Statystyki te są kluczowe dla naliczania różnego rodzaju świadczeń i określania wysokości składek na ubezpieczenia społeczne.

Według danych z narodowego spisu powszechnego, w 2021 roku liczba pracujących w Polsce zwiększyła się o ponad 2,1 mln osób w porównaniu do roku 2011. Zatrudnienie wzrosło zarówno w miastach, jak i na obszarach wiejskich. W miastach przybyło 1,1 mln pracujących, co oznacza wzrost o 12,6 proc., natomiast na wsi liczba pracujących zwiększyła się o 971,9 tys. osób, czyli o 16,3 proc.

Szczególnie istotne zmiany zaobserwowano w strukturze zatrudnienia według płci. Wśród kobiet odnotowano wzrost o 1,2 mln pracujących (18 proc.), podczas gdy liczba pracujących mężczyzn zwiększyła się o 889,4 tys. (10,8 proc.). Największy przyrost wskaźnika zatrudnienia wystąpił w grupie kobiet mieszkających w miastach w wieku 55-64 lata, gdzie wzrost wyniósł 22,5 punktu procentowego.

Analiza danych wskazuje na silną korelację między poziomem wykształcenia a aktywnością zawodową. Wyższe wykształcenie przekładało się na wyższy wskaźnik zatrudnienia, niezależnie od płci czy miejsca zamieszkania. Warto zauważyć, że mężczyźni, zarówno w miastach jak i na wsi, charakteryzowali się wyższym wskaźnikiem zatrudnienia niż kobiety, co może wynikać z przerw w karierze zawodowej kobiet związanych z macierzyństwem.

W ujęciu regionalnym, najbardziej dynamiczny wzrost zatrudnienia odnotowano w województwie pomorskim (20,3 proc.), małopolskim (20 proc.) oraz mazowieckim (20 proc.). Najmniejsze przyrosty zaobserwowano w województwach lubelskim (5,7 proc.) i świętokrzyskim (7,4 proc.).

Na przestrzeni dekady znacząco zmieniła się struktura zatrudnienia pod względem charakteru wykonywanej pracy. Liczba pracowników najemnych wzrosła o 17,8 proc., osiągając poziom 13,7 mln osób. Jeszcze większy wzrost, bo o 26,1 proc., dotyczył grupy pracodawców, których liczba zwiększyła się do 739,8 tys.

Jednocześnie zaobserwowano spadek liczby osób pracujących na własny rachunek, które nie zatrudniają pracowników. Ta grupa zmniejszyła się o 4,6 proc., do poziomu 2,25 mln osób. Niewielki spadek, o 1,1 proc., dotknął również kategorię osób pracujących w innym charakterze, których liczba zmniejszyła się do 406,6 tys.