Utrata prawa do opodatkowania CIT-em estońskim

Okres stosowania rozliczeń za pośrednictwem estońskiego CIT powinien trwać co najmniej 4 następujące po sobie lata podatkowe. Po zakończeniu tego czasu opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek przedłuży się automatycznie na kolejne 4 lata. Dlatego można przez długi okres czerpać korzyści z CIT-u estońskiego. Warunki stosowania takiej formy opodatkowania podatkiem dochodowym muszą być jednak zachowane, by spółka mogła stosować estoński CIT. Niewykluczone, że w trakcie trwania 4-letniego okresu straci prawo do rozliczania się w ten sposób. 

Twoja spółka może stracić prawo do CIT-u estońskiego na dwa różne sposoby:

• utrata prawa do opodatkowania wraz z końcem roku podatkowego,
• utrata prawa do opodatkowania wstecz. 

Do utraty prawa do opodatkowania estońskim CIT-em wraz z końcem roku podatkowego dojść może wówczas, gdy podatnik sam zrezygnuje z niego lub nie spełni warunków w zakresie struktury przychodów oraz stanu zatrudnienia.

Utrata prawa do opodatkowania CIT-em estońskim wstecz, czyli od stycznia roku podatkowego, w którym zdarzenie nastąpiło, ma miejsce w przypadku:

• nieprowadzenia ksiąg podatkowych,
• przyjęcia innego podmiotu,
• przejęcia spółki przez inny podmiot.

Utrata prawa do CIT-u estońskiego z końcem roku podatkowego

Podatnik może uznać, że opodatkowanie ryczałtem dochodów spółki według estońskiego CIT nie jest dla niego i nie chce go kontynuować w kolejnych latach z 4-letniego okresu. Może w takiej sytuacji złożyć informację do urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem. 

Podatnik utraci wraz z końcem roku podatkowego prawo do stosowania CIT estońskiego, jeśli nie spełni któregokolwiek z warunków, które określono w ustawie o CIT. Jakie są to zasady w przypadku CIT-u estońskiego? Głównie chodzi o:

• proporcje uzyskiwanych przychodów,
• zatrudnienie.

Opodatkowaniu podatkiem CIT estońskim podlegać może podatnik, który spełnia następujące warunki (łącznie):

• Mniej niż 50 proc. przychodów z działalności osiągnął w poprzednim roku, liczone z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, ze źródeł biernych, np. z wierzytelności czy z poręczeń i gwarancji.
• Zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, a osoby te nie są udziałowcami, akcjonariuszami czy wspólnikami podatnika; stan zatrudnienia musi być utrzymany przez co najmniej 300 dni w roku podatkowym lub
• Ponosi miesięcznie wydatki z tytułu zatrudnienia co najmniej 3 osób fizycznych w kwocie stanowiącej minimum trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Osoby te nie muszą mieć umowa o pracę, ale nie mogą być akcjonariuszami, udziałowcami czy wspólnikami. Na pracodawcy musi zaś ciążyć obowiązek w związku z wypłatą wynagrodzenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek na ZUS. 

Jeśli podatnik w danym roku podatkowym rozpoczyna działalność gospodarczą i wybiera opodatkowanie estońskim CIT-em, zasady opodatkowania ryczałtowego spółki w pierwszym roku uznaje się za automatycznie spełnione. W kolejnych latach w zakresie proporcji osiąganych przychodów dotyczą podatnika już zasady ogólne. Natomiast jeśli chodzi o zatrudnienie, to w drugim roku działalności powinien zatrudniać minimum jednego pracownika na pełny etat, w trzecim – dwóch, a w czwartym – co najmniej trzech. 

U małych podatników korzystających z estońskiego CIT warunek zatrudnienia uznaje się za spełniony, jeśli w pierwszym roku:

• zatrudniają na podstawie umowy o pracę co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty, lub
• ponoszą miesięczne wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty pensji na rzecz zatrudnionej co najmniej jednej osoby na podstawie umowy innej niż umowa o pracę, jeśli z wynagrodzenia tego odprowadzana jest zaliczka PIT i składki ZUS.

Opodatkowanie CIT estońskim ma wady i zalety. Jeśli podatnik straci prawo do korzystania z estońskiego CIT, musi liczyć się ze skutkami podatkowymi w tym zakresie. Zalicza się do nich:

• Korekta wyliczeń zaliczek na CIT – jeśli w trakcie roku stracisz prawo do opodatkowania estońskim CIT-em, to musisz cofnąć się do stycznia i wyliczyć wszystkie zaliczki na CIT z zastosowaniem zasad ogólnych. Ustal podstawowe zobowiązanie – zaliczki na CIT oraz ewentualne odsetki i je ureguluj.
• Korekta w zakresie CIT przy odliczeniu strat z działalności gospodarczej w czasie dwóch lat korzystania z estońskiego CIT.
• Korekta przychodów i kosztów – będzie to miało wpływ na wysokość dochodu uzyskanego w pierwszym roku podatkowym od powrotu do zasad ogólnych CIT. 

Utrata prawa do stosowania estońskiego CIT wywołuje wiele negatywnych skutków po stronie podatnika, na czele z koniecznością dokonania wielu korekt w swojej księgowości.