Zasiłek dla bezrobotnych. Nieliczni dostają tysiąc złotych. Rząd zapowiada podwyżkę

Bezrobocie w Polsce będzie rosło. Szacuje się, że na koniec roku wyniesie 9-10 proc. Aby pozwolić pozbawionym pracy przetrwać do czasu znalezienia kolejnego stanowiska, rząd planuje podniesienie wysokości zasiłków dla bezrobotnych. Od kilku lat są na tym samym poziomie, który w żaden sposób nie umożliwia godnego życia. Ponadto otrzymanie zasiłku obwarowane jest licznymi obostrzeniami.

To, że rząd dostrzega problem, zasygnalizowała na początku marca minister rozwoju Jadwiga Emilewicz. Zdradziła, że w rządzie już trwają prace nad podwyższeniem świadczenia. Miałoby ono wzrosnąć nawet dwukrotnie w stosunku do dziś obowiązujących stawek.

- Rozmawiamy o podwyżce do kwoty około połowy płacy minimalnej, czyli zasiłek wyniósłby w okolicach 1200 - 1300 zł brutto - poinformowała Emilewicz.

A jak jest dziś? Wysokość zasiłku uzależniona jest od stażu pracy i wynosi:

• 689,12 brutto, później analogicznie 541,12 brutto; dla osób ze stażem nie przekraczającym 5 lat

• 861,40 zł brutto przez 90 dni, później 676,40 zł brutto; dla osób ze stażem od 5 do 20 lat pracy,,

• 1033,68 brutto, później 811,68 brutto, dla pracowników z co najmniej 20-letnim stażem pracy.

Zasiłek przysługuje, jeśli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania w urzędzie pracy, wnioskodawca był zatrudniony (umowa o pracę lub umowa zlecenia) i zarabiał co najmniej minimalne wynagrodzenie tj. 2600 zł brutto (od wynagrodzenia tego były odprowadzane wszystkie składki społeczne oraz na Fundusz Pracy).

Co istotne, nie ma znaczenia wymiar czasu pracy, a więc czy był to etat, czy jego część, ważna jest podstawa oskładkowania. Ważne jest też to, że do okresu składkowego nie wlicza się urlopów bezpłatnych trwających łącznie więcej niż 30 dni.

Od tej reguły jest jednak kilka wyjątków. Zasiłek dla bezrobotnych przysługuje np. osobom powracającym z urlopu macierzyńskiego, rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego a za nich nie są odprowadzane składki na Fundusz Pracy. Ta sama zasada dotyczy też osób, które mają co najmniej 55 lat (kobiety) lub 60 lat (mężczyźni) oraz bezrobotnych do 30 roku życia skierowanych do pracy przez urząd pracy.

Prawo do zasiłku dla bezrobotnych mają również samozatrudnieni lub przedsiębiorcy, którzy odprowadzali do ZUS wszystkie składki (łącznie z Funduszem Pracy) od podstawy, która była nie mniejsza niż minimalne wynagrodzenie za pracę (czyli od 2600 zł brutto).

Poza, rzecz jasna, rzeczywiście przepracowanym czasem, do okresów składkowych wlicza się m.in. urlopy: macierzyński, wychowawczy, chorobowy oraz świadczenia rehabilitacyjne i renty, o ile postawą wymiaru tych zasiłków i świadczeń była co najmniej równowartość płacy minimalnej, czyli kwota zasiłku/renty wynosiła 2600 zł brutto i więcej.

Długość wypłacania zasiłku dla bezrobotnych uzależniona jest od stopy bezrobocia w powiecie, w który mieszka wnioskujący.

Jeśli na dzień 30 czerwca 2019 r. nie przekraczała ona 150 proc. przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, zasiłek przyznawany jest na 180 dni. W regionach o wyższej stopie bezrobocia, świadczenia przyznawane są na rok. Roczny zasiłek przysługuje też wszystkim pracownikom (bez względu na stopień bezrobocia w regionie) powyżej 50 roku życia, którzy mają co najmniej 20-letni staż składkowy.

Również na rok otrzyma zasiłek rodzic, który ma na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a małżonek jest także osobą bezrobotną i utracił prawo do zasiłku oraz osoba, która samotnie wychowuje co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat.

Zapisz się na nasz specjalny newsletter o koronawirusie.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl