Wielka inwestycja zbrojeniówki. "Jeden z najważniejszych projektów"

Zgodnie z ustawą o finansowaniu działań zmierzających do zwiększenia zdolności produkcji amunicji 3 mld zł ma trafić na ten cel do Funduszu Inwestycji Kapitałowych. Dysponentem środków jest minister aktywów państwowych.

- Fabryki amunicji to jeden z najważniejszych projektów specjalnych realizowanych przez MAP i zrobimy wszystko, aby te zakłady (bo nie będzie to jedna fabryka) powstały jak najszybciej - zapewnia szef resortu aktywów szef Jakub Jaworowski - Czuję satysfakcję, że PGZ złożył wreszcie wnioski o środki z FIK, gdyż to bardzo ważny krok do rozpoczęcia tej kluczowej z punktu zdolności obronnych Polski inwestycji.

- Wierzę, że wnioski są na wysokim poziomie merytorycznym, czyli dobrze przemyślane i kompletne. Mogę zadeklarować, że zrobimy wszystko, aby ich ocena była sprawna i decyzja została wydana w jak najszybszym terminie. Mamy świadomość, że czas na goni - dodaje.

Oprócz PGZ wniosek o dofinansowanie złożyła także na początku marca prywatna Grupa Niewiadów S.A. Jak przekazał resort aktywów państwowych, ich wniosek jest obecnie procedowany.

Ustawa o finansowaniu działań zmierzających do zwiększenia zdolności produkcji amunicji została uchwalona w listopadzie. Prezydent Andrzej Duda podpisał ją w grudniu. Daje ona podstawy do przekazania 3 mld zł na inwestycje w zdolności produkcyjne amunicji do Funduszu Inwestycji Kapitałowych: 2 mld zł ze środków resortu obrony narodowej, pozostały miliard ma zostać przekazany w postaci papierów wartościowych RARS. Dzięki tym środkom Fundusz będzie mógł inwestować w zakłady, które złożą odpowiednie wnioski, by mogły zaangażować się w budowę fabryki amunicji.

Z kolei w lutym szefowie MON Polski i Słowacji podpisali list intencyjny mający na celu rozwój współpracy wojskowo-technicznej. Porozumienie obejmuje cztery obszary, wśród których jest m.in. wspólne działanie w celu podnoszenia zdolności produkcji amunicji, szczególnie kalibru 155 mm.

Inwestycje w produkcję amunicji był też tematem niedawnych rozmów, które MON prowadziło z tureckim koncernem MKE. Jak informował wtedy resort obrony, strona turecka zaproponowała m.in. kompletny transfer technologii produkcji amunicji i jej komponentów, jak np. odpowiedniego prochu strzelniczego.

Już w ubiegłym tygodniu szef MAP sygnalizował, że będą nowe inwestycję w uzbrojenie. PGZ podpisała w czwartek z Agencją Uzbrojenia kontrakt na wozy piechoty Borsuk.

- Wartość umowy to ponad 6 mld zł - mówił w czwartek money.pl minister aktywów państwowych Jakub Jaworowski. -  Głęboko wierzę, że to nie koniec dobrych informacji dla PGZ w marcu i że w najbliższych dniach zrobimy kolejny krok do budowy fabryk amunicji 155 mm - mówił.

Tempo produkcji zbrojeniowej przyśpiesza. Do końca 2025 UE ma produkować do 2 milionów pocisków rocznie. Jednak zapasy kluczowych komponentów topnieją.

- Po rządach poprzedników zdolności produkcyjne amunicji de facto nie istniały, teraz jest to nadrabiane; jest już oprzyrządowanie i zabezpieczenie finansowe, teraz wielkie wyzwanie szczególnie przed Polską Grupą Zbrojeniową, by postawić fabryki amunicji - mówił w ubiegłym tygodniu szef MON Władysław Kosiniak-Kamysz.

Wcześniej szef BBN gen. broni w st. spocz. Dariusz Łukowski powiedział, że "obrona mogłaby być prowadzona przez tydzień lub dwa, przy dzisiejszym poziomie zapasów".

Bruksela na produkcję amunicji przeznaczy 90 mln euro. Zamierza stworzyć specjalny pożyczkowy fundusz zbrojeniowy, z którego do krajów członkowskich ma popłynąć 150 mld euro. Zakłada jednocześnie, że 65 proc. wydatków z tego funduszu ma zostać przeznaczonych na przemysł europejski.

To dobra informacja, jednak problem w tym, że aby zwiększać zdolności obronne Europy i dalej maksymalizować produkcję sprzętu i amunicji, potrzebne są konkretne materiały wybuchowe, jak choćby proch i trotyl, a te - jak alarmował niedawno Bloomberg - są na wyczerpaniu.

Radykalne zwiększenie zdolności do produkcji amunicji - w tym przede wszystkim artyleryjskiej natowskiego kalibru 155 - to jeden z najważniejszych tematów w debacie o rozwoju polskiego przemysłu zbrojeniowego. Obecnie zdolności te wynoszą kilkadziesiąt tysięcy pocisków rocznie, i oparte są o sprowadzanie komponentów zza granicy. Mowa jest o potrzebie co najmniej kilkukrotnego zwiększenia produkcji.